2 فروردین - رادینم،بندِ دلم تولدت مبارک

رادین، جـــــانِ مادر...شیشه ی عمرِ مادر...چهارسال نفس به نفسِ هم...هر شب و هر روز....زندگی کردیم...چهارسال نه من بی تو خوابم برد و نه تو بی من! چهارسال عشق کردیم و خندیدیم و زندگی کردیم...همانطور که می خواستیم..

و تو بی مثالِ دنیایم....به یقین حقِ فرزندی را ادا کردی...کامل بودی برایم و منِ تشنه را سیراب کردی...چهار سال را جرعه جرعه نوشیدم و روحم را تازه کردم...چهارسالی که لحظه لحظه اش حک شد! معجزه هایی را شاهد بودم که دلیلش بودی ...و معجزه ی بالندگی ات...

پیامبرِ چهار ساله ام...فهماندی ام اعتمادِ محض داشته باشم به همان که خلقم کرده...آموختی ام پاداشِ کم ارزش ترین کارها لبخند است...یادم دادی ببخشم و فراموش کنم و دوباره دنیا را بسازم...گفتی ام ساده بگیر و آرام باش...نشانم دادی مهربانی حد و مرز ندارد...من این چهار سال دیدم که دنیای تو کینه و تلافی و قهر و حرص ندارد...دنیای تو بدی ندارد...دنیای تو هرچه دارد...هرچه باشد....با یک دالی موشه عوض می شود...گریه هایت به  خنده تبدیل می شود...قهرت به آشتی و حسادتت به مهر...دنیایت به زیبایی خـــداست.

مقدس ترین روزهای عمرم این چهار سال بود....دانشگاهی بود که مدرکش همین آرامش و لبخند و شادیت است...

رادین عزیزم....هرچه بود گذشت...کم و زیادش...همین تلاش برای زیستن..برای عاشقانه زیستن، این چهار سال را برایم نورانی کرد...تو که خوبِ مطلق بودی...بدی های من را به بزرگ بودنِ پاکی ات ببخش...

خودم را..مادرانه هایم را...آماده کردم برای سالِ پنجم...برای سالی پربار..سالِ استقلال و تقابلِ دلبستگی و وابستگی ان شاالله....بالندگی ات پیاپی گلِ عمرم.

چقدر زندگی با یک چهارساله هیجان انگیز است...خوشحالم...اشتیاق روزهای پیش رو را دارم....و شاکرم برای بهترین و بی نظیرترین چهار سالی که گذراندیم.

خـــــــــــدای لطیف ام...آفریده ی رادینم...تا دنیا دنیاست...شکر گزارِ این نعمتِ بزرگ هستیم...نعمتی که برکتِ زندگی مان است....سلامتی و عاقبت بخیری دعای ما برای عشقِ چهار ساله مان..آمین اش با تو.

وجودت سبز...عمرت پربرکت...خـــدا پشت و پناهت...

رادینم،بندِ دلم...جانم ارزانی بودنت...دوستت دارم...

دوستت دارم تا نفس دارم....چهار سالگی ات مبارکمان باد...

هزار ساله شوی نفسم