23 اردیبهشت-پ مثل پناه،پ مثل پدر

پ مثل پناه،پ مثل پدر،همانکه نبودنش مرگ غرورمان را رقم زده و جای خالی اش،

اندوه بار، بر سرمان فریاد میکشد!

کاش بود.

کاش ما هم پدر داشتیم،تا بجای خیرات هدیه می خریدیم و بجای روزت مبارک نمی گفتیم روحت شاد
پدرم امسال هم روز پدر آمد بدون تو  

سالهاست لبخندت،آغوشت و مهرت را نداریم....

  روزت مبارک

تو را من!

ياد ميدارم... "همه هنگام"
نه چون نيما كه ميگويد: شباهنگام...
ای عزیز سفر کرده , روحت متعالی , بهشت جایگاهت ,
روزت رسید پدرم در حالیکه خودت نیستی

به یاد پدران ازدست رفته مان روحشان شاد..

پدرم ,
من نبودم و تو بودی ،
بود شدم و تو تمام بودنت را به پایم ریختی ،
حالا سالهاست که با نبودنت زندگی می کنم ، هر روز، هر لحظه، هر آن ودم به دم هستی

ببخش که گاهی آنقدر هستی که نمی بینمت ،
ببخش تمام نادانیها و نفهمی ها و کج فهمی هایم را، اعتراض ها و
درشتیهایم را ، و هر آنچه را که آزارت داد ...

ای کاش بودی تا دستانت را می بوسیدم و پیشانیت
را ، که چراغ راه زندگیم بودی و هستی و خواهی بود !
خاک پایت هستم ،تا هست و نیست، هست به حرمت شرافتت می ایستم
و تعظیم می کنم..

من این درس را هیچوقت یاد نگرفتم!

معلم میگفت : بابا آب داد، و من مینوشتم بابا خوشبختی داد.

معلم میگفت: بابا نان داد، ومن مینوشتم بابا زندگی داد.

ومن این درس را هیچوقت یاد نگرفتم!

بابا به من خوشبختی داد،زندگی داد،مهربانی داد…